ابن یزیدیابوعبدالرحمان عبدالله بن یحیی یزیدی (م ۲۳۷ق)، معروف به ابن یزیدی، لغوی، ادیب و مقری بغداد در قرن دوم و سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعبدالرحمان عبدالله بن یحیی بن مبارک عدوی بغدادی یزیدی، معروف به ابن یزیدی، لغوی، ادیب و مقری بغداد در سده‌های دوم و سوم است. پدرش ابومحمد یحیی معروف به یزیدی ادیب و قاری مشهور است که در بغداد سکنی گزید و در سال ۲۰۲ق درگذشت. ۲ - استادانعبدالله اهل بغداد بود و در همان‌جا رشد یافت و نزد استادانی از جمله پدرش به فراگیری علم پرداخت. یحیی بن زیاد فرّاء، از پیشوایان مکتب نحوی کوفه از استادان دیگر اوست. ادیبان نزدیک عصرش او را در لغت و ادب عرب و شعر چیره دست خوانده‌اند. ابن خلکان نیز وی را فردی شاعر و راوی اخبار و تاریخ گذشتگان دانسته است. احمد بن یحیی ثعلب، نحوی مشهور کوفی یادآور شده که در میان شاگردان فرّاء کسی را به خصوص درباره قرآن و مسائل مربوط به آن، داناتر از یزیدی ندیده است. او همچون پدرش افزون بر ادبیات، به قرائت نیز توجه داشت و قرائت ابوعمرو بن علا را از پدرش فراگرفت. ۳ - شاگرداناز شاگردان او در ادب، برادرزاده‌اش فضل بن محمد یزیدی، و در قرائت، دو برادرزاده دیگرش عباس و عبدالله (پسران محمد) را می‌توان نام برد. همچنین احمد بن ابراهیم ورّاق، جعفر بن محمد آدمی و بکران بن احمد از او روایت کرده‌اند. ابوالفرج اصفهانی نیز از فردی به نام میمون بن هارون نام می‌برد که از ابن یزیدی روایت کرده است. ۴ - تالیفاتابن یزیدی دارای تالیفاتی نیز بوده است که برخی از آنها بدین قرار است: غریب القرآن، اقامة اللسان علی صواب المنطق الوقف و الابتداء و مختصر فی النحو. در منابع کهن به تاریخ وفات ابن یزیدی اشاره‌ای نشده، ولی در منابع متاخر حدود ۲۳۷ق نقل شده است. [۲۱]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۵۱۵.
۵ - پانویس۶ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۳-۴۹۴، برگرفته از مقاله «عبدالله یزیدی». رده‌های این صفحه : ادیبان سده دوم(قمری) | ادیبان قرن 2 (قمری) | ادیبان قرن 3 (قمری) | درگذشتگان سال 237 (قمری) | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | لغویان قرن 3 (قمری)
|